လႊတ္ေတာ္၏ ၂၀၀၈ ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား.....

ျမန္မာနိုင္ငံ၏၂၀၀၈  ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ  အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ၊ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာအားလံုးမွာ  အေျခခံဥပေဒေအာက္တြင္သာ  ရွိရမည္ ။ သမၼတအပါအ၀င္၊ လႊတ္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာသည္လည္းေကာင္း  အေျခခံဥပေဒ အရသာျဖစ္ရမည္ ။  ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို  ဆန္ ့က်င္၍မရ ။
ဖြဲ ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနွင့္ ကိုက္ညီမႈ ရွိမရွိ အျငင္းပြားစရာျဖစ္လာခဲ့ပါလွ်င္  ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ  ခံုရံုးက ဆံုးျဖတ္ေပးရမည္လို ့  အဆိုရွိပါတယ္ ။

သို ့ေသာ္ ခံုရံုးသည္လႊတ္ေတာ္၏  အဓၶမက်င့္ျခင္း ကို လက္ေျမွာက္ေပးခဲ့ရသည္ ။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ စစ္တပ္အႀကိဳက္ေရးဆြဲခဲ့သည့္ ဥပေဒ ၊ လူထုလက္မခံနိုင္သည့္ဥပေဒ၏  စတင္ယိမ္းယိုင္လာမႈအျဖစ္   ျပည္သူကေတာ့ ေစာင့္ႀကည့္ရံုသာ ။သမၼတနွင့္လႊတ္ေတာ္၏  အင္အားျပိဳင္မႈကို  သံသယျဖင့္သာ  ပြဲႀကည့္သကဲ့သို ့ ေစာင့္ႀကည့္ ခဲ့ႀကပါတယ္ ။

၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ  ၊ အခန္း(၁)  နိုင္ငံေတာ္အေျခခံမူမ်ား အခန္းပုဒ္မ (၄) တြင္ ၊ နိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္  နိုင္ငံသားမ်ားထံမွ ဆင္းသက္ျပီး နိုင္ငံေတာ္တစ္၀န္းလံုးတြင္ တည္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္၏  လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္  တေျဖးေျဖးနွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို  ျပည္သူ ့ထံမွ  ေမာင္ပိုင္ စီးလိုသည့္ အသြင္သို ့ ေျပာင္းလဲလာေနတာကို  ေတြ ့ေနရပါတယ္ ။


ဥပမာ(၁) ။   ။ ၂၀၁၁ ၊ ဒီဇင္ဘာ (၂)ရက္ေန ့တြင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္  လက္မွတ္ေရးထိုး  ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ နာမည္ေက်ာ္ပုဒ္မ(၁၈) မွာ  ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အခန္း (၈) နိုင္ငံသားမ်ား၏  မူလအခြင့္အေရးနွင့္တာ၀န္မ်ား ၊ ပုဒ္မ (၃၅၄)(ခ) အရ  ေပးထားသည့္  နိုင္ငံသားမ်ား၏  အခြင့္အေရးျဖစ္သည့္ ၊ နိုင္ငံသားတိုင္းတြင္  လက္နက္မပါပဲ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာစုေ၀းခြင့္ ၊ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္  တို ့ကို တားျမစ္သည့္ ၊  သမၼတနွင့္ လႊတ္ေတာ္မွ  ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ကိုခ်ိဳးေဖာက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္ ။


ဥပမာ (၂) ။   ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ  အခန္း(၈) ၊  နိုင္ငံသားမ်ား၏  လြတ္လပ္ခြင့္နွင့္ တာ၀န္မ်ား ၊ ပုဒ္မ (၃၆၉)(ခ) တြင္ သက္ဆိုင္ရာ မဲဆႏၵရွင္မ်ားသည္  လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ရပ္မွ  လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္ ကို ဥပေဒနွင့္အညီ တာ၀န္မွျပန္လည္ရုပ္သိမ္းခြင့္ရွိသည္ ။


အခန္း(၉) ပုဒ္မ(၃၉၆) (ခ) ၊သက္ဆိုင္ရာ မဲဆႏၵနယ္၏  မူလမဲဆႏၵရွင္မ်ားအနက္ အနည္းဆံုး တစ္ရာခိုင္နႈန္းတို ့ကတာ၀န္မွျပန္လည္ရုပ္သိမ္းလိုေသာလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္နွင့္  ပတ္သက္သည့္ တိုင္တန္းခ်က္ကို ၊  ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ထံတင္ျပရမည္ ။ ထို ့အတြက္  ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ၆.၁၁. ၂၀၁၂ ေန ့မွာလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလည္တာ၀န္မွ  ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒႀကမ္း ကို ျပည္သူ ့လႊတ္ေတာ္သို ့ တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။

ထိုဥပေဒႀကမ္းကို အေႀကာင္းမဲ့ ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့တဲ့အျပင္ ၊ မလႊဲမေရွာင္သာ လႊတ္ေတာ္ကို တင္သြင္းလာခဲ့တဲ့အခါမွာလည္းအေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး ဥပေဒအျဖစ္ မျပဌန္းသင့္ေသးေႀကာင္း ေဆြးေႏြးလာခဲ့ပါတယ္ ။  တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလည္  ေတြနဲ ့ျပည္ခိုင္ျဖိဳးအမတ္ေတြ  အေျခအတင္ျဖစ္ခဲ့ႀကျပီး  ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့  ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ  ေလ့လာသံုးသပ္ေရး ေကာ္မတီ  ဖြဲ ့စည္းေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ကာလအတြင္း ေခတၱဆိုင္းငံ့ထားရန္ လႊတ္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့ ။

ဥပမာ(၃) ။   ။  ေဒါက္တာေအးေမာင္တင္သြင္းသည့္  နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒပုဒ္မ(၄) ၊ပုဒ္မခြဲ(က)"  နိုင္ငံသား၊ ဧည့္နိုင္ငံသား ၊ နိုင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူ ၊ (သို ့) ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူျဖစ္ျခင္း "  ဆိုသည့္ စကားရပ္အစား "  နိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း "  ဟု ျပင္ဆင္သင့္ေႀကာင္းတင္သြင္းခ်က္ကို  ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီ မွ ဦးလွေဆြ မွ  အဆိုပါအခ်က္သည္  ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို  ခ်ိဳးေဖာက္ေနသည့္အတြက္ ကန္ ့ကြက္ေႀကာင္းေျပာႀကားခဲ့သည္ ။အဆိုပါ ၀ိႈက္ကဒ္မ်ားေႀကာင့္ပင္  လက္ရွိျမန္မာျပည္မွာ  မျငိမ္းနိုင္သည့္  လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးမီးေတာက္ေနသည္ကိုသိပါလ်က္ သူတို ့ထုတ္ေပးခဲ့သည့္ ၀ိႈက္ကဒ္ရဘဂၤလီ လူဦးေရ  ခုနစ္သိန္းသံုးေထာင္တစ္ရာကိုးဆယ့္ငါးေယာက္ကို ၂၀၀၈ဖြဲ ့စည္ပံုအရဆိုျပီး လက္ရွိအာဏာရ  ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီ၏  ဆက္လက္ေျမေတာင္ေျမွာက္လိုသည့္ သေဘာ ဆႏၵကို  ထုတ္ေဖာ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။


ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေရးေကာ္မတီ ဖြဲ ့ျပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြတုန္းကေတာ့  ျပည္သူေတြအက်ိဳးအတြက္ အသံုးမ၀င္မဲ့အမိႈက္ေတြကို  တစစျပန္လည္ရွင္းထုတ္ဖို ့ေတာ့  ျဖစ္နိုင္ေျခ နီးလာျပီလို ့ တိတ္တဆိတ္  ေမွ်ာ္လင့္ႀကည့္ခဲ့ဖူးႀကတာပါ ။ အခုျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံေတြအရေတာ့  အခုရွိျပီးသား ၊သူတို ့စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားျပီးသား ဥပေဒကိုေတာင္ မလံုေလာက္ေသးဘူးထင္ျပီး ၊  ျပည္သူကိုထပ္မံဖိနွိပ္ဖို ့၊  ႀကိဳးစားေနႀကသလားပဲဆိုတာ  သံသယ  ရွိခ်င္စရာပါ ။


၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို  လူတစ္ဦးေယာက္ ၊ဒါမွမဟုတ္ အဖြ ဲ ့အစည္းတစ္ခုအတြက္  ျပည္သူ ့သေဘာထားမပါပဲ  ဇြတ္အတင္းအတည္ျပဳ  အသက္၀င္ေစခဲ့ျပီးတယ္  ဆိုတာကို  အျငင္းပြားစရာမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ ့ေတာင္မွ မလံုေလာက္ေသးဘူး ထင္ျပီးေတာ့  အဲဒီအေျခခံဥပေဒကိုပါ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ကိုယ္ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ထုတ္ခဲ့ႀကတာကိုေတာင္မွ  ကိုယ္တိုင္ေလးစား  မလိုက္နာေပးနိုင္ပါပဲနဲ ့  ျပည္သူကိုႀကမွ ၊  ဟိုလို လိုက္နာရမယ္၊ ဒီလိုလိုက္နာရမယ္ လုပ္သင့္ပါရဲ ့လား။  စဥ္းစား ႀကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ ။


ေျပာေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရပါလို ့ ေျပာတယ္ ။  အစိုးရအဖြဲ ့ေတြကို စာရင္းစစ္ရမယ့္  စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္က္ုျဖဳတ္ျပတယ္ ။ " ငါ့ စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ရမယ္ "  ဆိုတဲ့သတင္းစကားကို ပါးတယ္ ။  ပိုျပီးအေရးႀကီးတာက  ၂၀၀၈ ဥပေဒတစ္ခုလံုးမွာနိုင္ငံေရးအရ  စစ္တပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ  တစ္ခုတစ္ေလမွ ပါတာမေတြ ့ရပဲ ၊  စစ္တပ္ကသာတိုင္းျပည္အာဏာကို သိမ္းနိုင္တဲ့ပုဒ္မေတြ ၊ အျမဲတမ္း၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင့္ေတြကိုသာ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးထားခဲ့ပါတယ္ ။  တစ္ကယ္ေတာ့  နိုင္ငံတစ္ခုမွာ  စစ္တပ္က  နိုင္ငံေရးကို  ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္နိုင္ေနသမွ် ၊ ဖြဲ ့စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ စစ္တပ္ကို  လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ၊လႊမ္းမိုးပိုင္ဖို ့အခြင့္အလမ္းေတြ ေပးထားသမွ်  အဲဒီတိုင္းျပည္မွာ  ဘယ္ေတာ့မွဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီကို  မသြားနိုင္ပါဘူး ။ သြားဟန္ပဲ ေဆာင္နိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဒီမိုကေရစီ ဆီသို ့ပါ။


၁၉၆၂ ခုနွစ္အာဏာသိမ္းမႈရဲ  ့ ေနာက္ကြယ္မွာ စစ္ဘက္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအေရာင္းဆိုင္ ၊ ဒီအက္(စ္)အိုင္ အရင္းအႏွီးကိုအေျချပဳျပီး ၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတက္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းကို  ဖြဲ ့စည္းကာ စစ္တပ္ဘတ္ဂ်က္ကို အသံုးျပဳျပီးစီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးကို  လုပ္ကိုင္ခဲ့ႀကရာမွာ  ပါလီမန္အစိုးရ စီးပြားေရးကိုပင္  ေက်ာ္လႊားနိုင္မည့္အေျခအေနသို ့ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။


ဒီေန ့မွာလည္း  အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလိုပါပဲ ။ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္လီမီတက္နဲ ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းပိုင္ ဓနဥစၥာက ျမန္မာျပည္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအားလံုးရဲ  ့  80  % ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာပါ ။  အဲဒီအရင္းအႏွီးဟာ  စစ္တပ္ပိုင္္ျဖစ္လို ့စစ္တပ္ဟာ  ဒါကိုကာကြယ္ဖို ့  မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ   လက္ပန္းေတာင္းေတာင္က  ကြ်န္ေတာ္တို ့ မသိမသာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ အေသးအဖြဲေလးပဲ  ရွိပါေသးတယ္ ။


စစ္တပ္ပိုင္  စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ႀကီးထြားလာျခင္းဟာ  ျပည္သူနဲ ့တိုင္းျပည္ကို အျမဲျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့အႏ ၱရာယ္ေတြပါ ။ ျပည္သူ ့အက်ိဳးစီးပြားဆိုတာဟာ စစ္တပ္ရဲ  ့  အက်ိဳးစီးပြားနဲ  ့ နိႈင္းယွဥ္လာခဲ့ရင္  အျမဲတန္းေအာက္မွာပဲဆိုတာဟာ   လက္ပေတာင္းေတာင္ထက္  ေကာင္းတဲ့ဥပမာ  ေလာေလာဆယ္မွာ  မရွိပါဘူး ။ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားႀကည့္ပါ ဦးပိုင္ဟာ တပ္မေတာ္ပိုင္ ဆိုေသာ္လည္း  ေအာက္ေျခက တပ္မေတာ္သားအမ်ားစုအက်ိဳးခံစားခြင့္ အမွန္တကယ္ရမရ ဆိုတာဟာ  ဆင္းရဲမြဲေတျမဲ မြဲေတေနတဲ့  ရဲေဘာ္အမ်ားစုနဲ ့၊ လခအျပင္ ဘာမွ မရွိတဲ့  သာမန္စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုက  သက္ေသပါ ။


ဒါဆိုရင္ ဦးပိုင္ ဘာလဲ ဘယ္လဲဆိုတာ စဥ္းစားႀကည့္စရာ မလိုတဲ့ကိစၥပါ ။ ကမၻာေပၚမွာ  တစ္နွစ္ကို အျမတ္ေငြ 30 %ေပးနိုင္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ  ကမၻာမွာေတာင္  ရွာမွရွားပါလိမ့္မယ္ ။ ဦးပိုင္မွာ အရာရွိႀကီးေပါင္းမ်ားစြာဟာတပည့္လက္သားေတြ နာမည္နဲ ့ပါ အပ္ေငြထည့္ထားႀကတာ  အမ်ားအျပားပါ ။  အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ကို သိန္း၅၀ထည့္၀င္ထားခဲ့ရင္  တစ္နွစ္ကို အျမတ္ေငြ ၁၅  သိန္းေပးနိုင္ပါတယ္ ။


အဲဒီေတာ့ေျပာခ်င္တာက  သူတို ့ေတြေတာင္ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ၊ ရိုးသားလွပါတယ္ဆိုတဲ့  ဘေျပာင္တို ့၊ ထမင္းဆိုင္ကဘဘႀကီးတို ့ ၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ကဘဘႀကီးတို ့၊ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ ကျပခ်င္ေနတဲ့ ဘဘမန္းတို ့ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားလွေလမလဲ။လႊတ္ေတာ္ထဲက ၂၅  %  ကေရာ ၊ဘာကို ကာကြယ္ႀကမွာပါလဲ ။  ဘယ္သူ ့ကို ကာကြယ္ႀကမွာပါလဲ ။


အေမရိကန္ ေယးတကၠသိုလ္က  သမိုင္းပါေမာကၡ ေပါလ္ကင္နဒီ ေတာ့ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။ ယေန ့နိုင္ငံတကာ စနစ္ႀကီးထဲမွာဓနဥစၥာနွင့္ အင္အား ၊  စီးပြားေရးနွင့္ စစ္အင္အား တို ့သည္ တစ္ခုနွင့္တစ္ခု နိႈင္းယွဥ္သေဘာအရသာ  တည္ရွိေနႀကျခင္းျဖစ္ပါတယ္ တဲ့။ စစ္အင္အားကို  တိုးခ်ဲ ့ရန္အတြက္  ဓနဥစၥာ အျမဲတမ္းလိုသည္ ။  ဓနဥစၥာကို ရရွိနိုင္ရန္နွင့္ ရရွိထားေသာဓနဥစၥာကို ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ စစ္အင္အားလည္း အျမဲတမ္းလိုသည္....တဲ့။


အဲဒါေႀကာင့္  ေျပာပါတယ္ ။ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး အဓိကရုန္းေတြ ၊ မျငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးေတြလႊတ္ေတာ္ထဲက ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ရန္ပြဲေတြ ၊ သမၼတႀကီးရဲ  ့ လ ၃၀ စီမံခ်က္ေတြ ၊ တိုင္းျပည္ဘ႑ာတစ္၀က္တိတိရမွ ျငိမ္းခ်မ္းရမယ့္ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ၊  ဥပေဒႀကမ္းစီစစ္ေဆးေရး  ေကာ္မတီႀကီးေတြ ။ ဘာေတြပဲေျပာေျပာပါ ။ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။ သူတို ့အားလံုးကို  တြယ္ယွက္ေစးကပ္ထားေစတဲ့အရာ ၊ အတူတစ္ကြ ပူးေပါင္းကာကြယ္ႀကမယ့္အရာက  တူညီတဲ့ ဘံုအက်ိဳးစီးပြား ပါလို ့ ။

                                                               ျပည္ခ်စ္သူ
                                                               1.9.2013